چه عواملی بر تراکم فیبروگلاندولار در ماموگرافی تاثیر می‌گذارد؟
تشخیص تراکم فیبروگلاندولار | متراکم بودن بافت پستان کاملا طبیعی و معمول است. در حدود ۵۰ درصد از بانوان، سینه‌های متراکم دارند. با این حال، برخی عوامل می‌توانند بر شدت تراکم فیبروگلاندولار در ماموگرافی تاثیر بگذارند. مصرف داروهای حاوی هورمون یا هورمون درمانی، بارداری، شیردهی، سن، ژنتیک و وزن افراد از فاکتورهای موثر بر تراکم پستان به حساب می‌آیند. در حالت کلی، بافت انواع پستان در یکی از چهار گروه زیر قرار می‌گیرند :
- سینه‌هایی که عمده بافت آن‌ها را چربی تشکیل می‌دهد؛ حدود ۱۰ درصد زنان
- سینه‌هایی که از ترکیب بافت چربی و فیبروگلاندولار تشکیل شده‌اند. اما عمده حجم آن‌ها از چربی است؛ حدود ۴۰ درصد از زنان
- سینه‌هایی که ترکیب چربی و فیبروگلاندولار را دارند. اما درصد بافت‌های متراکم در آن‌ها بیشتر است؛ حدود ۴۰ درصد از زنان
- سینه‌هایی که بافت آن‌ها عمدتا از بافت‌های متراکم تشکیل می‌شود؛ حدود ۱۰ درصد از زنان
مطالب قرارداده شده در سایت توسط نویسنده سایت گردآوری شده است و حتما قبل از بهره برداری از مطالب حتما با پزشک خود مشورت نمایید. هیچ گونه مسئولیتی در صورت استفاده از مطالب بر عهده آقای دکتر رسول فاتحی فرد نمی باشد.
همراه ما باشید با لینک های کاربردی دکتر رسول فاتحی فرد جراح پستان اصفهان :
- عوارض دارو هرسپتین و نکات قابل‌توجه آن
- جراح پروتز پستان اصفهان دکتر رسول فاتحی فرد
- کانال آپارات دکتر رسول فاتحی فرد
- منظور از عارضه میکروکلسیفیکاسیون در سینه چیست؟
- یوتیوب جراح پستان اصفهان
- دکتر فاتحی فرد جراح پستان اصفهان
- اهمیت استفاده از درن ها در عمل ماموپلاستی
معیار تشخیص تراکم فیبروگلاندولار در ماموگرافی چیست؟
یک معیار مشخص تحت عنوان BI-RADS توسط رادیولوژیست‌ها در نتایج ماموگرافی گزارش می‌شود. این شاخص تعیین می‌کند که تراکم فیبروگلاندولار در ماموگرافی چقدر بوده و بافت پستان شخص عمدتا چربی است یا بافت‌های متراکم.
تراکم فیبروگلاندولار پراکنده در ماموگرافی به این معنا است که ساختار پستان از بافت متراکم و چربی تشکیل می‌شود؛ اما حجم چربی در آن بیشتر است. اگر شاخص BI-RADS بافت سینه را ناهمگن نشان دهد، به این معناست که بافت‌های فیبروگلاندولار حجم بیشتری را اشغال می‌کنند.
برای بررسی تراکم فیبروگلاندولار چه آزمایش‌هایی انجام می‌گیرد؟
ماموگرافی اصلی‌ترین روشی است که برای بررسی چگالی فیبروگلاندولار پستان به کار می‌رود. با این حال، ممکن است برای بررسی دقیق‌تر بافت پستان، به روش‌های دیگری نیاز باشد. همچنین، در تشخیص سرطان پستان در سینه‌های چگال و متراکم، روش‌های تصویربرداری دیگری نیز لازم هستند، که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم.
ماموگرافی سه بعدی (توموسنتز سینه)
در ماموگرافی سه بعدی، دوز اشعه ایکس نسبت به ماموگرافی دو بعدی استاندارد، کمی بیشتر است. این نوع تصویربرداری، چندین تصویر از سینه‌ها در زوایای مختلف گرفته می‌شوند. نهایتا ، پزشک می‌تواند بافت پستان را از زوایای مختلف مورد بررسی قرار دهد. از سوی دیگر، همپوشانی بافت پستان کاهش یافته و نواحی غیر طبیعی با وضوح بیشتری نمایان می‌گردند.
ماموگرافی سه بعدی نسبت به ماموگرافی دو بعدی، در تشخیص سرطان بهتر عمل می‌کند؛ اما دوز تشعشعات آن کمی (1.5 تا 2 برابر) بیشتر است. با همه این توضیحات، جمع‌بندی نتایج حاصل از انواع تصویربرداری، به پزشک کمک می‌کند تا در تشخیص و درمان سرطان پستان، بهتر عمل نماید.
سونوگرافی سینه
در سونوگرافی پستان، امواج اولتراسوند (امواج صوتی) برای بررسی ساختار داخلی پستان به کار می‌روند. این تصویر بر روی صفحه نمایش کامپیوتر قابل مشاهده است.
تصویر MRI از بافت سینه
یک آهنربا به کمک امواج رادیویی، تصویر دقیقی از بافت پستان را به سمت کامپیوتر ارسال می‌کند. این تصویر، دقت خوبی داشته و تشخیص بافت فیبروگلاندولار از بافت‌های بدخیم را راحت‌تر می‌کند.
هر یک از روش‌های تصویربرداری یاد شده، مزایا و معایب خاص خود را دارند. برای مثال، پس از مشاهده تراکم فیبروگلاندولار در ماموگرافی، تصویربرداری MRI و سونوگرافی، به بررسی بهتر بافت پستان کمک می‌کنند. اما این امکان نیز وجود دارد که در این دو روش، سلول‌های غیر سرطانی با سلول‌های بدخیم، اشتباه گرفته شوند. این حالت را حالت مثبت کاذب می‌نامند که معمولا آزمایش‌هایی مانند بیوپسی پستان را می‌طلبد.