جراح پستان اصفهان | پروتز پستان اصفهان |Breast cancer cells

تفاوت سلول های سرطانی و سلول های سالم

سلول های سرطانی از جهاتی با سلول های سالم تفاوت دارند که به آنها اجازه می دهند از کنترل خارج شده و تهاجمی شوند. مهم ترین تفاوت سلول های سرطانی و سلول های سالم این است که سلول های سرطانی نسبت به سلول های سالم، کمتر تخصصی هستند. یعنی، در حالی که سلول های سالم به صورت نوع مشخصی از سلول ها با عملکرد و قابلیت خاص رشد می کنند، سلول های سرطانی اینچنین نیستند. این یکی از دلایلی است که سبب می شود سلول های سرطانی، برخلاف سلول های سالم، به تقسیم شدن بدون توقف ادامه دهند.

علاوه بر این، سلول های سرطانی سیگنال های مربوط به توقف تقسیم سلول ها یا مرگ برنامه ریزی شده سلول ها (آپوپتوز) را نادیده می گیرند. در حالی که بدن برای رهایی از شر سلول هایی که به آنها نیازی ندارد، نیاز به توجه به این سیگنال ها دارد.

سلول های سرطانی ممکن است بتوانند سلول های سالم، مولکول ها و رگ های خونی که یک تومور را احاطه کرده اند و به آن تغذیه می رسانند (ریزمحیط) را تحت تأثیر قرار دهند. اغلب سلول های سرطانی قادر به نادیده گرفتن سیستم ایمنی، شبکه ای از ارگان ها، بافت ها و سلول های مشخص که از بدن در برابر عفونت ها و سایر شرایط محافظت می کنند، هستند. اگر چه سیستم ایمنی به طور طبیعی سلول های غیرطبیعی یا آسیب دیده را از بدن حذف می نماید، برخی سلول های سرطانی خود را از سیستم ایمنی مخفی نگه می دارند. تومورها می توانند از سیستم ایمنی بدن برای زنده ماندن و رشد خود استفاده نمایند.

چگونه سرطان پدید می آید؟

سرطان یک بیماری ژنتیکی است، یعنی ناشی از تغییر ژن هایی است که عملکرد سلول ها، به خصوص نحوه رشد و تقسیم آنها را کنترل می نمایند. تغییرات ژنتیکی که باعث سرطان می شوند، ممکن است از والدین به ما به ارث رسیده باشند. همچنین ممکن است در طول زندگی فرد، نتیجه خطاهایی باشد که منجر به تقسیم سلولی شده یا به علت آسیب دیدن DNA در اثر مواجهه با برخی عوامل محیطی باشد. عوامل محیطی که ممکن است منجر به سرطان شوند، شامل مواردی مانند مواد شیمیایی موجود در تنباکو و یا اشعه های ماوراء بنفش خورشید می شود.

سرطان هر فرد ترکیب خاصی از تغییرات ژنتیکی است. با رشد سرطان، تغییرات دیگری نیز رخ خواهند داد. حتی در یک تومور مشابه، سلول های مختلف ممکن است تغییرات ژنتیکی متفاوتی داشته باشند. به طور کلی، سلول های سرطانی در مقایسه با سلول های طبیعی، تغییرات ژنتیکی بیشتری مانند جهش در DNA دارند. برخی از این تغییرات ممکن است نتیجه سرطان باشند، نه علت سرطان.

چه زمانی سرطان در بدن پخش می شود؟

در صورتی که سرطان از نقطه ای که شروع شده به نقاط دیگر بدن پخش شود، سرطان متاستاتیک نامیده می شود. فرآیندی که منجر به پخش سلول های سرطانی به دیگر بخش های بدن می شود، متاستاز نامیده می شود. سلول های سرطانی متاستاتیک در زیر میکروسکوپ، همانند سلول های اصلی سرطان هستند و هر دو دارای برخی خصوصیات مولکولی مانند تغییرات خاص کروموزوم هستند.

درمان ممکن است به طولانی تر شدن زندگی برخی از مبتلایان به سرطان متاستاتیک کمک کند. اگر چه، به طور کلی، هدف اصلی از درمان سرطان متاستاتیک کنترل رشد سرطان یا تسکین علائم ناشی از آن است. تومورهای متاستاتیک می توانند صدمات شدیدی به نحوه عملکرد بدن وارد کنند و بیشتر افرادی که بر اثر سرطان می میرند، سرطان متاستاتیک علت مرگ آنهاست.

عوامل موثر در بروز سرطان

هر چیزی ممکن است علت تبدیل سلول های طبیعی بدن به سلول های غیرطبیعی شود. عوامل زیادی هستند که می توانند باعث ناهنجاری سلولی شده و تبدیل به سرطان شوند. برخی از علل سرطان ممکن است ناشناخته باقی بمانند، اما علل شناخته شده ای مانند عوامل محیطی یا سبک زندگی ممکن است منجر به سرطان شوند. ممکن است برخی از این علت ها تحت تأثیر آرایش ژنتیکی فرد قرار بگیرند. گاهی ترکیبی از این علت ها منجر به بروز سرطان می شوند.

اگر چه تعیین علت اولیه سرطان دشوار یا غیرممکن به نظر می رسد، اما تحقیقات انجام شده تعدادی از عوامل که به تنهایی یا با هماهنگی با سایر عوامل منجر به سرطان می شوند را شناسایی کرده است. در لیست زیر، برخی از علت های عمده سرطان برشمرده شده است:

قرار گرفتن در معرض ترکیبات شیمیایی یا سمی: بنزن، آزبست، نیکل، کادمیوم، وینیل کلرید، بنزیدین، دود توتون و تنباکو یا سیگار (حاوی حداقل 66 نوع ماده شیمیایی سرطان زا و سموم شناخته شده بالقوه) و آفلاتوکسین.

پرتوهای یونیزه کننده: اورانیوم، رادون، اشعه ماوراء بنفش نور خورشید، پرتوهای آلفا، بتا و گاما و منابع تابش اشعه ایکس

پاتوژن ها: HPV، EBV یا ویروس اپشتین بار، ویروس های هپاتیت B و C، ویروس سارکوم کاپوسی(KSHV)، شیستوسوما، هلیکوباکتر پیلوری و ..

ژنتیک: تعدای از سرطان های خاص با ژن های انسانی مرتبط می باشند، از قبیل: پستان، تخمدان، کولورکتال، پورستات،

پوست و ملانوما. البته بحث ژنتیک در این راستا بسیار گسترده است و در این مطلب نمی گنجد.

نکته حائز اهمیت این است که اکثر افراد دارای فاکتورهای خطر ابتلا به سرطان هستند و در طول عمر خود در معرض مواد سرطان زا قرار می گیرند، اما افراد زیادی به سرطان مبتلا نمی شوند. علاوه بر این، بسیاری از افراد ژن های مرتبط با سرطان دارند، اما ممکن است به این بیماری مبتلا نشوند. چرا؟ هنوز جواب قانع کننده ای برای این سوال پیدا نشده، اما قطعاً هر چه مواجهه فرد با عوامل سرطان زا بیشتر باشد، احتمال ابتلا به سرطان بیشتر می شود.

حتی افراد با زمینه های ژنتیکی نیز ممکن است به علت عدم وجود محرک کافی برای عملکرد ژنها، به این بیماری مبتلا نشوند. همچنین، ممکن است برخی افراد از سیستم ایمنی قوی برخوردار باشند که سلول های سرطانی موجود یا بالقوه را کنترل می کنند یا از بین می برند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد رژیم غذایی نقش مهمی را در رابطه با سیستم ایمنی بدن برای جلوگیری از رشد سلول های سرطانی ایفا می نماید. همچنین، عوامل دیگری مانند چاقی، ورزش نکردن، التهاب مزمن و هورمون ها می توانند نقش مهمی در ابتلا به سرطان داشته باشند.

درمان سرطان

درمان سرطان بستگی به نوع و مرحله آن دارد. روش های درمانی سرطان به منظور بهبود وضعیت سرطان یا متوقف کردن پیشرفت آن انجام می پذیرد. بسته به وضعیت خاص بیمار، ممکن است یک روش درمانی یا ترکیبی از دو روش به منظور بهبودی وضعیت بیمار انجام شود. اگرچه بیماران ممکن است توالی درمانی یا پروتکل خاصی را برای سرطان خود دریافت نمایند، اما اغلب درمان ها شامل موارد زیر هستند:

جراحی
شیمی درمانی
رادیوتراپی
ایمونوتراپی
هورمون درمانی

افراد ممکن است انواع مختلفی از این روش ها را انجام دهند. در برخی موارد با انجام جراحی، توده سرطانی به طور کامل از بدن خارج می شود. بیماران سرطانی که با جراحی و برداشتن توده سرطانی معالجه نمی شوند، بایستی ترکیبی از درمان ها را بسته به نوع و مرحله سرطان دریافت نمایند. ممکن است یک سری روش های تسکین دهنده نیز برای کاهش علائم و درد انجام شود که منجر به درمان نمی شود و تنها کیفیت زندگی فرد را ارتقا می بخشد.

مدیریت درد سرطان
تقریبا نیمی از بیماران سرطانی درد را تجربه می کنند که می تواند از طرق مختلف بروز کند. این دردها ممکن است کوتاه مدت یا طولانی مدت، خفیف یا شدید باشند و یا حتی بر یک یا چند اندام و استخوان تأثیر بگذارند. .

علل درد

درد ناشی از تومور: بیشتر دردها هنگامی رخ می دهد که تومور روی استخوان، اعصاب یا اعضای بدن فشار می آورد.

درد ناشی از درمان: شیمی درمانی، رادیوتراپی و جراحی می توانند باعث درد شوند.

درد بعد از عمل: تسکین دردهای ناشی از عمل جراحی به افراد کمک می کند تا سریعتر بهبود یابند.

درمان درد
نمونه داروها برای دردهای خفیف تا متوسط، استامینوفن و داروهای ضد التهابی و غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین و ایبوپروفن هستند. بیشتر این داروهارا می توان بدون نسخه خریداری کرد. استروئیدها (مانند پردنیزون و دگزامتازون) اغلب برای درمان دردهای ناشی از تورم تجویز می‌شوند. در مورد دارو برای درد های متوسط تا شدیدتر پزشک تصمیم گیرنده خواهد بود. ممکن است درد شما توسط دارو درمان نشود که در این صورت پزشک شما روش‌های زیر را در نظر خواهد گرفت :

پرتودرمانی: این روش درمانی با کوچک کردن تومور درد را کاهش می دهد. گاهی حتی دریافت یک دوز پرتو ممکن است برای کاهش درد برخی افراد مؤثر باشد.

بلوک عصبی / پمپ درد: برخی از بلوک های عصبی، ممکن است بصورت موقتی یا دائم به تسکین برخی از دردها کمک کند. پمپ های درد ایمپلنت شده نیز می توانند در برخی بیماران موثر باشند.

جراحی مغز و اعصاب: در این روش برای تسکین درد، اعصاب (معمولاً در نخاع) قطع می شوند.

جراحی تومور : هنگامی که تومور روی اعصاب یا سایر اعضای بدن فشار می آورد، انجام عمل برای برداشتن تمام یا بخشی از تومور می تواند درد را تسکین دهد.

از آنجا که درد یک تجربه ی کاملا شخصی است، ما برای رفع نیازهای شما طراحی درمان را با توجه به مدیریت درد سرطان انجام می‌دهیم. این نکته را مد نظر داشته باشید که بسیاری از بیماران مبتلا به درد مزمن نوعی افسردگی، اضطراب یا ترس را نیز تجربه می کنند. اگر احساس ناراحتی، اضطراب یا نگرانی دارید، با روانشناس ما در انستیتو کنسر پردیس صحبت کنید.

مدیریت درد سرطان

سرطان یکی از انواع بیماری های شایع در سرتاسر جهان می باشد که سالانه افراد زیادی را درگیر خود می نماید. با توجه به اینکه سلول های سرطانی در کدام نقطه از بدن آغاز شوند، انواع مختلفی از سرطان را خواهیم داشت که هر کدام به تناسب وضعیت، روش درمانی مختص خود را دارند. البته گاهی ممکن است جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری، مجبور به بکارگیری همزمان چندین روش درمان باشیم. اما قبل از هر چیزی، آنچه مهم است، تشخیص به موقع این بیماری می باشد که از روشهایی مانند تست های آزمایشگاهی، عکس برداری، نمونه برداری، آندوسکوپی و … صورت می پذیرد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *